Ekonomia społeczna  Przedsiębiorczość społeczna  Wolontariat 

Wszyscy w Polsce wciąż uczymy się teorii i praktyki gospodarki społecznej. Zapraszamy do korzystania z różnych zasobów, które systematycznie będziemy gromadzić i zamieszczać na naszej stronie.


Gospodarka społeczna, nazywana również ekonomią społeczną jest pojęciem wciąż bardzo nowym, w ogólnym zarysie możemy jednak przyjąć, że terminem gospodarki społecznej określa się ten sektor gospodarczy, w którym następuje zjawisko połączenia działalności gospodarczej z celami społecznymi, zmierzające do ograniczenia zjawiska marginalizacji i wykluczenia społecznego oraz aktywizacji i integracji społecznej.
Podstawowym narzędziem gospodarki społecznej jest spółdzielnia socjalna.
Model spółdzielczości socjalnej realizuje cele walki z wykluczeniem społecznym. Spółdzielcze formy gospodarowania funkcjonują już od ponad 150 lat. Liczba zaangażowanych w tę działalność ludzi na całym świecie - a jest to ponad 800 milionów osób - świadczy, że jest to istotny komponent światowej gospodarki, który nie tylko spełnia ważną rolę gospodarczą, ale też wiele funkcji społecznych. Między innymi poprzez tworzenie stabilnych i bezpiecznych miejsc pracy, oraz zintegrowanego środowiska społeczno-kulturowego, rozwijającego się wokół spółdzielni. Międzynarodowy Związek Spółdzielczy definiuje spółdzielnie jako: autonomiczne stowarzyszenie osób dobrowolnie zjednoczonych w celu zaspokojenia swoich wspólnych potrzeb oraz aspiracji gospodarczych, społecznych i kulturalnych poprzez stanowiące wspólną własność i demokratycznie kontrolowane przedsiębiorstwo. Ważnym jest, że podstawowymi zasadami spółdzielczości są demokracja, wzajemna pomoc, kooperacja, zaspokajanie potrzeb członków, aktywne uczestnictwo - a więc jednocześnie są to idee społeczeństwa obywatelskiego. Społeczeństwa, którego członkowie są partnerami, ludźmi kreatywnymi i aktywnymi. Społeczeństwa, w którym nie powinno być wykluczonych i pozbawionych szans. Projekt ustawy o spółdzielniach socjalnych znajduje się obecnie w Sejmie. Jego powstanie wynika z przekonania, że spółdzielnie socjalne stwarzają szansę na skuteczne rozwiązywanie problemów osób, które mają największe trudności z funkcjonowaniem w życiu społecznym i zawodowym (w tym głównie na rynku pracy). Ustawa uzupełni istniejące regulacje w zakresie reintegracji społecznej i zawodowej. Zapewni warunki do powstawania nowych podmiotów społeczno-gospodarczych, które staną się alternatywnymi miejscami pracy dla osób wymagający integracji społecznej. Ustawa służy walce z wykluczeniem społecznym, co zostało zawarte w Narodowej Strategii Integracji Społecznej oraz Krajowym Planie Działań na rzecz Integracji Społecznej na lata 2004-2006 w ramach priorytetu związanego z rozwojem ekonomii społecznej.
Proponowany model spółdzielczości socjalnej został sprawdzony w takich krajach UE jak Włochy, Finlandia, Hiszpania.
Aby założyć spółdzielnię socjalną, wystarczy pięć osób i dobry pomysł na biznes. Pieniądze na jego uruchomienie mogą pochodzić z funduszu pracy. Ta forma zatrudnienia, powszechna w wielu krajach Europy, w Polsce dopiero raczkuje. Ma być szansą na aktywizację bezrobotnych.

Przedsiębiorczość społeczna
Istnieje wiele definicji przedsiębiorczości społecznej. Na potrzeby programu Partnerstwa Muflon podajemy definicje opracowaną przez Łukasza Domagałę:

Przedsiębiorczością społeczną nazywamy działalność non-profit (prowadzoną nie dla zysku członków, właścicieli), która charkteryzuje się kluczowym udziałem osób zagrożonych marginalizacją społeczną (bezrobotni, niepełnosprawni, byli więźniowie, bezdomni), której celem jest proces reintegracji społecznej tych osób.